Η Χρυσή Αυγή, ο Μπουτάρης και η Δημοκρατία

Προ λίγων ημερών, ο κ. Μπουτάρης, τον οποίο κατά τα άλλα εκτιμώ, πρότεινε - και είμαι σίγουρος πως δεν είναι ο μόνος με τη σκέψη αυτή - να κηρυχθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή ως φασιστικό/νεοναζιστικό κόμμα. Ειλικρινά, δεν με νοιάζει τι πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή κι αν είναι νεοναζί, μάρτυρες του Ιαχωβά ή εξωγήινοι.

Αυτό που με νοιάζει είναι ότι σε όλους που έχουν παρόμοιες ιδέες διαφεύγει ένα μικρό, αλλά βασικό σημείο. Έχουμε δημοκρατία ή όχι; εκτός κι αν η δημοκρατία μας νοείται σύμφωνα με τους αριστεροπαπανδρεϊκούς προσδιορισμούς του τύπου "εγώ είμαι δημοκράτης, εσύ φασίστα δεν δικαιούσαι να ομιλείς" όπως το έλεγε ο συγχωρεμένος Κουτσόγιωργας αν θυμάμαι καλά.

Σε μια κοινωνία που για κοντά 40 χρόνια  δημοκρατία σημαίνει απλά ασυδοσία, με κόμματα που κατακρίνουν κι εμπαίζουν το Σύνταγμα και τους Νόμους, ελεύθερα, δημόσια και απροκάλυπτα, το πρόβλημά μας είναι η Χρυσή Αυγή; Σπαταλούμε φαιά ουσία και μελάνι - ηλεκτρονικό ή μη - για να συζητάμε το τι θα κάνει και πως θα φερθεί η Χ.Α. εντός του κοινοβουλίου. Ενός κοινοβουλίου που έχει ξεφτιλιστεί ήδη από την Αριστερά όπως και τα σύμβολα της χώρας. Εκτός αν ξεχνάτε τη βεβήλωση του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη με πανό και συνθήματα. Ως Έλλην, λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν με βρίσκουν σύμφωνο τα όσα λέει η Χ.Α.. Η τοποθέτησή μου είναι μακράν μετριοπαθέστερη Όπως δεν με βρίσκουν σύμφωνο όσα λένε (και κάνουν) το ΚΚΕ, ο Σύριζα και ίσως κι άλλοι. Όμως η δημοκρατία στην οποία πιστεύω, σημαίνει ελευθερία λόγου. Και αν θέλουμε πραγματικά να τιμούμε τη δημοκρατία, με όλα τα μειονεκτήματά της, τότε πρέπει να είμαστε στο πνεύμα του Βολταίρου που έλεγε "διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Αλλιώς, ας ξεκινήσουμε τους αποκλεισμούς και ας δούμε σε ποιο σημείο θα σταματήσουν. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό αυγό του φιδιού και όχι η όποια ομάδα πιστεύει σε οτιδήποτε κι αν πιστεύει.

Κάποιοι θα κάνουν λόγο για τα επεισόδια με πρωταγωνιστές μέλη της Χ.Α. Θα δεχθώ, για να μη μπούμε σε άσκοπες συζητήσεις πως είναι κατακριτέα. Αυτό επομένως τους καταδικάζει δίνοντας άλλοθι στους υπόλοιπους; Αυτοί που έκαψαν τους 3 στη Eurobank ήταν ακροδεξιοί; η 17Ν ήταν μέλη της Χ.Α.; Οι μπαχαλάκηδες που καίνε και σπάνε κάθε τρεις και λίγο το κέντρο της Αθήνας είναι κι αυτοί Χρυσαυγίτες; Οι συνδικαλιστάδες που ξεβράκωναν οδηγούς λεωφορείων (για όσους θυμούνται) ήταν ακροδεξιοί; Τα μέλη του ΠΑΜΕ που κλείνουν κατά το δοκούν λιμάνια και δρόμους είναι κρυφοχρυσαυγίτες;

Και φυσικά μέχρι σήμερα, απ' όσο ξέρω, οι δημοσιογράφοι συνήθως προπηλακίζονταν από "προοδευτικούς", οπότε μήπως είναι πιο πιθανό ο συμπαθέστατος κ. Μπογδάνος να έπεσε θύμα αυτών; Γιατί αν δεν με απατά η μνήμη μου, συνθήματα τύπου "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι", "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι" κλπ είναι πνευματική ιδιοκτησία των αριστερών αναρχικών. Εκτός αν κι αυτοί τελικά έγιναν μέλη της Χρυσής Αυγής. Ας φτιάξουμε πρώτα ένα κράτος όπου οι νόμοι θα γίνονται απ' όλους σεβαστοί, όχι όταν και όπως συμφέρουν τον καθένα, χωρίς να παρανομούν πρώτοι και καλύτεροι αυτοί που τους ψηφίζουν, ας τηρείται η δημόσια τάξη και ασφάλεια, αντί τα ματ να παίζουν πετροπόλεμο με τους αναρχικούς, και μετά ας συζητήσουμε πως πρέπει να αντιμετωπιστούν ακραία στοιχεία όπως η Χρυσή Αυγή και οι άλλοι.

Και τέλος το σημαντικότερο. Η δημοκρατία, που πάντα πιπιλάμε για να δικαιολογήσουμε ως λόγο Θεού τα πάντα, ήδη από την εποχή του Πλάτωνα είχε γίνει αντιληπτό πως είναι το πολίτευμα που τελικά επιτρέπει στους δημαγωγούς να άγουν τους ανόητους, γιατί απλά η μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει ούτε την παιδεία ούτε τη διάθεση να σκεφτεί λογικά. Ας πούμε όμως ότι παρ' όλα τα ελαττώματά της, είναι ευρέως αποδεκτή ως η καλύτερη μορφή διακυβέρνησης μέχρις ότου οι άνθρωποι περάσουν στο επίπεδο των μυρμηγκιών ή μελισσών οπότε θα μπορούσαν να εφαρμόσουν κάποια άλλη φιλοσοφία όπως του κομμουνισμού.

Καθώς το πολίτευμα της χώρας θέλει να λέγεται δημοκρατία, δίνει την ελευθερία στον καθένα να κυβερνήσει εφόσον συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία (έστω τυπικά) του λαού, ουσιαστικά της βουλής. Θυμίζω πως αυτές τις μέρες γίνεται φασαρία για το ποιος εκφράζει τη λαϊκή βούληση, όταν τα εκλεγμένα στη βουλή κόμματα συνολικά εκφράζουν το πολύ το 50% του εκλογικού σώματος καθώς το υπόλοιπο είτε απείχε είτε δεν εκπροσωπείται. Μέσα από τη βουλή λοιπόν, αν είναι επιθυμητό μπορεί να προέλθει ακόμα και η αλλαγή του πολιτεύματος, όπως έγινε στο παρελθόν με τη μετάβαση από τη Βασιλευομένη στην Προεδρική δημοκρατία και όπως χρόνια τώρα προσμένει και ευαγγελίζεται το ΚΚΕ και η κα. Παπαρήγα. Αν ο λαός θελήσει, εκλέγοντας με δημοκρατικές διαδικασίες, να περάσουμε σε κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής. δικαίωμά του. Δεν θα είναι πρώτη φορά που κάνει κακές επιλογές.